Dag 48 Zondag 26 Mei 2019 Olveira-Finisterre. 42 Km.
Bewolkt en Zonnig Totaal gelopen 959 Km.
Staan om 05.30 uur op en beginnen in het donker te lopen een Japans meisje vraagd nog naar de weg even op het juiste pad gebracht. Gelukkig heeft Traudi een hoofdlampje zodat we toch nog wat zien. Het gaat meteen weer goed omhoog, we gaan langs de flank van de O Simo 413 meter hoog maar en dan gaat het natuurlijk weer omlaag in Logoso na 3 ½ km gaan we ontbijten er staan weer een hele hoop rugzakken klaar om afgehaald te worden door een Taxidienst om de kilometer staat er wel een
bord met een Taxinummer als je het niet meer ziet zitten. Het gaat verder naar Hospital wat op 343 meter hoogte ligt, hier wordt aan gegeven dat dit de laatste bar is op de volgende 15 km. klopt niet helemaal het zijn er13 km.
 |
| Hier kan je twee kanten op links naar Finisterre rechts naar Muxia |
 |
| Wij gaan links |
Ik moet niet zeuren, komen nog een Duitse vrouw tegen op High Tech wandelschoenen het nieuwste van het nieuwste lijken wel sloffen naar mijn mening moet je er elke steen mee voelen, als we haar voor bij gelopen zijn begint ze opeens te zingen wat een prachtige stem heeft ze en hoe dat door het bos en dal klingt schitterend gewoon, hoe sommige mensen toch begaaft zijn en dat je dat nog mag mee maken.
We komen voor bij de Kapel Ermita de Nuestra Senora de las Nieves gebouwd in 18 honderd, het
 |
| De Kapel Ermita de Nuestra Senora de las Nieves |
water van de bron zou goed zijn voor vrouwen die nog kinderen aan de borst hebben, wel een beetje uit de route als je problemen met je baby hebt.
Na 18 ½ km. komen we na een lange afdaling wat niet goed is voor je knieen in Camino Chans aan
 |
| Vandaag goede paden geen modder etc. |
 |
| We zien al Finisterre in de verte liggen |
dierbaren denken. En dan gaat het meteen weer omhoog en weer omlaag in Estorde drinken we weer wat, het gaat verder naar het zandstrand van Playa de Langosteira we volgende de weg hier
langs en vlak voor Finisterre trekken we onze schoenen uit en maken onze foto,s in de Atlantische Oceaan, 10 April stond ik met mijn voeten nog bij Valencia in de Middellandsezee en nu hier.
 |
| Met mijn voetjes in de Atlantische Oceaan na 46 dagen lopen vanaf Valencia |
 |
| Met mijn voetjes in de Middellandsezee in Valencia |
We lopen verder naar Finisterre en boeken een Kamer met badkamer in Albergue Cabo da Villa. Je kan beter ergens anders boeken, het ontbijt is ook 2 x niks veel te duur hier allemaal. We gaan ons fris maken en daarna gaat het naar het VVV ( Is op het plein als je de pijlen volgd) om ons certifikaat te halen dat we het einde van de wereld hebben bereikt.
We zoeken een restaurant maar de keukens gaan hier al om 15.00 uur dicht dus het wordt een hamburgertent. Tegen 18.45 uur gaan we op pad naar de Kaap waar we foto,s
 |
| Bij het vrouwtje van Finisterre |
 |
| Kilometerpaal 0 in Finisterre |
 |
| Traudi en ik bij Km. paal 0 in Finisterre 2019 |
maken bij kilometer paal 0 en we gaan kleding van Traudi verbranden, krijgen kommentaar van een
 |
| Wij gaan wat verbranden |
paar mensen dat het zo stinkt, wat wil je we hebben de kleding niet eerst gewassen ook wilden we nog een foto van de zonsondergang maken maar dat hebben we maar niet gedaan het weer begon te
veranderen donkere wolken en het werd koud, we besloten om terug te gaan, je kunt ook met een treintje wat natuurlijk uit een auto bestaat hier omhoog gaan hoef je niet te lopen, wat veel mensen doen maar wij liepen omhoog en omlaag. Beneden gaan we nog een biertje drinken op de goede afloop dat ons niets is overkomen. We gaan terug naar de kamer het is nu 22.15 uur wel erg laat voor ons doen.
Fisterra was het einde van de wereld volgens de Romeinen. Het ligt aan de Costa da Morte (doodskust en het land van de schipbreuken volgens de oude legenden) .Veel pelgrims die in Santiago aankomen, vervolgen hun wandel of fietsavontuur tot het einde van de wereld, wij dus na 3 dagen.
In Finisterre en in Muxia staat kilometerpaal 0 in 2014 waren we al eens bij kilometerpaal 0, dit is niet het meest westelijke punt van Europa, want dat is Cabo da Roca in Portugal, maar dat wisten de Romeinen toen nog niet dus in de oude tijd was dit wel de algemene overtuiging, vandaar de naam ‘Finis Terrae’, Land’s End genoemd in het Engels.
 |
| Birgit bij paal 0 |
Vrouwen begrijpen het ritme van het leven het best. Zij leven hun
hele bestaan volgens bepaalde ritmes. Zij zijn in ritme met het leven zelf.
Vrouwen gaan gemakkelijker met de stromen mee dan mannen.
Mannen willen duwen, trekken, zich verzetten, de stroom
sturen. Vrouwen ervaren het en geven er dan vorm aan om harmonie
te produceren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten